Geochelone pardalis

Wersja do wydruku

Autor: ankan

Żółw lamparci nie jest bardziej, lub mniej wymagającym gatunkiem od innych. Ma swoją specyfikę, swoiste „wady” i „zalety”, jak zresztą każdy inny gatunek. Żółwie te należą do jednych z najładniej ubarwionych „lądowców” – przyciągają wzrok wzorzystym, wysoko wysklepionym karapaksem.

Żółwie lamparcie
© ankan

Gady te jednak dorastają do dużych rozmiarów - dorosły osobnik będzie mierzył ponad 40 cm. Przed zakupem ślicznego lamparciego „maluszka” należy zatem zastanowić się, czy za parę lat będziemy w stanie poświęcić dla niego pokój na urządzenie terrarium, a w sezonie letnim zapewnić przestronny wybieg, często z uwagi na nasz klimat dogrzewany dodatkowo lub zaopatrzony w szklarnię. Żółwie te nie zimują, co z jednej strony stanowi zaletę – odpadają nam bowiem przygotowania do zimowania gada i możemy przez cały rok obserwować naszego żółwia w terrarium, z drugiej jednak strony wadę – bowiem w okresie zimowym, który u nas trwa ok. 4-5 miesięcy też musimy zapewnić mu pożywienie, nie składające się wyłącznie z „suszu”. O ile nie jest to problemem w przypadku osobnika o wielkości 10 cm, to w przypadku 3x większego może stanowić pewien kłopot.


Afryka to kontynent, na którym występuje najwięcej gatunków żółwi lądowych. Obszar ten zamieszkują wszystkie gatunki żółwi lądowych z rodzajów: Kinixys, Pyxis, Chersina, Homopus, Psammobates, Malacochersus oraz część gatunków z rodzaju Geochelone i Testudo.

W przypadku rodzaju Testudo wyróżniamy dwa afrykańskie gatunki tj. Testudo kleinmanni (żółw egipski) oraz Testudo graeca (żółw śródziemnomorski, nazywany również żółwiem mauretańskim lub iberyjskim), przy czym ostatni z wymienionych gatunków nie jest żółwiem typowo afrykańskim, gdyż obszar jego występowania rozciąga się również na Europę i Azję.

Subskrybuje zawartość